Een man was met zijn zoontje aan het wandelen ergens in het zuiden van Engeland. Opeens hoort hij “Pappa, vang me!” Hij draait zich om en ziet zijn zoon door de lucht zeilen. Hij was van een grote rots gesprongen, en terwijl hij sprong zei hij “Pappa, vang me!” Nog net op tijd stak de vader zijn armen uit. Samen sloegen ze tegen de grond.
Nadat hij weer op adem gekomen was, vroeg de vader: “Waarom deed je dat nou?” “Omdat je mijn vader bent!” Ik denk dat die man nog nooit zo geschrokken is. En ik denk dat hij ook nog nooit zo trots is geweest.
De relatie tussen een ouder en een kind is iets unieks.
De liefde van een ouder voor een kind is iets wat nergens mee te vergelijken valt. En niets is er in je leven wat zo belangrijk is voor een stabiele basis als de liefde van je ouders. Bij onze meest dierbare herinneringen zitten vaak momenten met onze ouders of met onze kinderen.
En voor velen zijn daar ook gevoelens van pijn. Pijn omdat je niet de liefde ontving die je zo nodig had. Pijn omdat je weet dat je tekort geschoten bent. Pijn omdat er iets fout gegaan is, stuk gegaan is, en je weet niet eens precies wat of hoe.
Een kind van God zijn
Ik kwam ook een verhaal tegen, er is discussie over hoeveel ervan historisch klopt, over een jongen die eind 19e eeuw geboren werd bij een ongehuwde moeder. Dat was toen zeldzaam en werd algemeen als een schande gezien. Op school werd hij ermee gepest.
In de kerk was er eens een predikant die zijn hand op zijn hoofd legde, en hem vroeg ‘van wie ben jij er één, jongen?’ Iets in de ogen van de jongen of in de reactie van de mensen om hem heen liet hem zien dat hij een pijnlijk punt had aangeroerd. En de dominee zei: ‘O, ik zie het al. Je bent een kind van God! Ik zie duidelijk de familietrekken in jou.’ Dat was de identiteit waar die jongen aan vast bleef houden.
God als Vader
Denk aan het beste van je eigen vader, en zo wil God voor je zijn. Als je bij het denken aan je vader vooral ook veel pijn voelt omdat hij er niet was, of omdat hij zo tekort schoot, dan nog is dat beeld van God als Vader een mooi en een goed beeld.
Want je pijn bewijst dat je weet hoe een vader hoort te zijn. Je pijn bewijst dat je verlangt naar een vader die je niet teleurstelt. Die Vader wil de Here God voor je zijn. Dat weten we, want de Here Jezus heeft ons zelf geleerd om de Here God als ‘Vader’ aan te spreken.
Maar let op! God is niet automatisch de Vader van iedereen. Hij is de Vader van hen die in Jezus geloven. In het evangelie van Johannes staat: “Maar allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven kinderen van God te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven” (Johannes 1:12). Heb jij de Here Jezus al aangenomen als de Heer van je leven?