De brief van de apostel Paulus aan de gelovigen in Galatië is zeer relevant voor hedendaagse gelovigen. De brief legt iets uit waar velen ook vandaag de dag aan herinnerd moeten worden, namelijk dat onze verlossing een geschenk is uit genade van Jezus Christus, en Die gekruisigd.
Waarom schreef Paulus zijn brief aan de Galaten?
Hoewel het bovengenoemde citaat, “Jezus Christus, en Die gekruisigd”, afkomstig is uit 1 Korinthe 2:1-2, was het juist de geloofsgemeente in Galatië die deze essentiële waarheid dringend moest horen. De eerste reis van Paulus naar Galatië, een regio in het hooggebergte van wat tegenwoordig Turkije is maar destijds Klein-Azië genoemd werd, staat beschreven in Handelingen 13-14.
In deze hoofdstukken lezen we hoe Paulus in Galatië de steden Ikonium, Lystra en Derbe bezocht, waar hij het Evangelie predikte aan de Joden en de heidenen die daar woonden. Gedurende zijn eerste reis en twee latere bezoeken (beschreven in Handelingen 16:1-6 en 18:23) stichtte Paulus kerken in het gebied. Maar een jaar of tien later probeerden Joodse christenen (bepaalde aspecten van) de Wet van Mozes opnieuw in te voeren. Ze zeiden dat de Galaten de Wet van Mozes moesten aannemen en naleven om hun eigen verlossing te bewerkstelligen. Dit is in tegenspraak met de kernleer van het christelijke geloof, die luidt dat Christus onze verlossing vrijelijk voor ons verkregen heeft, als een geschenk dat geen “werken” onzerzijds vereist.
Waarom vindt Paulus dit zo enorm belangrijk?
Onze Here Jezus Christus gaf Zijn kostbare bloed op het kruis om de Wet van Mozes te vervullen. Hij ging naar het kruis als het smetteloze en onbevlekte Lam (1 Petrus 1:19), vrij van zonde, om de zonden van de mensheid weg te wassen. Kort vóór Zijn kruisiging had Jezus vreselijke folteringen door de Romeinen moeten ondergaan. Ook Paulus zelf had zwaar geleden (2 Korinthe 11:19-23) om het Evangelie te verspreiden dat zegt dat Jezus ons verlost heeft. En nu begonnen de Galaten het idee te omarmen dat zij zelf degenen waren die hun eigen verlossing moesten (en konden) verdienen door te voldoen aan wettische vereisten, zoals besnijdenis. Paulus maakte zich hier zeer druk over.
In Galaten 1:6 (direct na zijn gebruikelijke groet, dus zonder tijd te verliezen), brengt hij zijn ontzetting tot uitdrukking: “Ik verwonder mij erover dat u zich zo snel afwendt van Hem Die u in de genade van Christus geroepen heeft, naar een ander evangelie.” En in 3:1 – “O dwaze Galaten! Wie heeft u betoverd?” Paulus is duidelijk vol afschuw.
Wat is de boodschap van Paulus aan de Galaten?
“Wij … weten dat een mens niet gerechtvaardigd wordt uit werken van de wet, maar door het geloof in Jezus Christus. En ook wij zijn in Christus Jezus gaan geloven, opdat wij gerechtvaardigd zouden worden uit het geloof van Christus en niet uit werken van de wet. Immers, uit werken van de wet wordt geen vlees gerechtvaardigd.” (Galaten 2:15-16)
Paulus herhaalt tegen de Galaten wat hij tegen de apostel Petrus gezegd had over het wettische vraagstuk aangaande het eten in gezelschap van heidenen (Galaten 2:11-14). De Joodse traditie stond dit niet toe, maar zo’n bepaling hoort niet thuis in het christelijke geloof. Het naleven van religieuze wetten is niet wat gelovigen rechtvaardig voor God maakt, want Jezus is de enige Weg tot de Vader (Johannes 14:6). Dus we hebben geloof nodig, en dat benadrukt Paulus: “En dat door de wet niemand gerechtvaardigd wordt voor God, is duidelijk, want de rechtvaardige zal uit het geloof leven. Maar voor de wet is het niet: uit geloof, maar: De mens die deze dingen doet, zal daardoor leven.” (Galaten 3:11-12).
Is de weg naar rechtvaardigheid echt zo belangrijk?
Jazeker! Het offer van Christus negeren is zeer verkeerd. “Als er gerechtigheid door de wet zou zijn, dan was Christus tevergeefs gestorven!” schrijft Paulus in Galaten 2:21. Hij benadrukt ten zeerste dat de Galaten zich niet opnieuw de Wet moeten laten voorschrijven. De Wet is vervuld door Jezus (Galaten 5:1) en Hij heeft verlossing voor ons verkregen.
Daarom is de brief aan de Galaten ook voor ons vandaag de dag zo belangrijk. Als gelovigen en ongelovigen de valse leer horen dat zij zichzelf rechtvaardig voor God moeten maken, zullen ze allemaal misleid worden. Gelovigen zullen wellicht nooit beseffen dat ze tot inkeer moeten komen en verlossing door Christus moeten ontvangen, en ongelovigen lopen wellicht weg bij de boodschap van het Evangelie omdat ze denken dat ze nooit “goed genoeg” zullen zijn om voor rechtvaardigheid in aanmerking te komen.
Maar we worden ertoe opgeroepen om vrijheid in Christus te ervaren (Galaten 5:13) – zolang we deze vrijheid niet misbruiken om goddeloos gedrag te kiezen, maar door de Geest te leven (Galaten 5:16-26). In dit opzicht heeft de Wet dus toch ook nog wel een belangrijke les voor christenen: de Wet laat ons namelijk zien wat God ziet als godvruchtig gedrag, en wat niet.
Wat maakt van Galaten zo’n fascinerend epistel?
Paulus laat een bewonderenswaardige ijver zien voor Christus, en Die gekruisigd, en voor de waarheid. Paulus’ passie was dat de Galaten zouden terugkeren naar de ware leer van Jezus Christus.
Tegelijkertijd verschaft Galaten ons een fascinerende tijdlijn voor de bediening van Paulus als apostel. In Galaten 1:15-16 wordt hij bekeerd; in 1:18-20 beseffen we dat hij drie jaar doorbracht in Arabië en Damascus na zijn bekering, en in 2:1 onthult hij dat hij nog eens 14 jaar in Syrië en Cilicië verbleef voordat hij naar Jeruzalem reisde om Jakobus, Petrus en Johannes te ontmoeten. Dit tijdsbestek wordt gemakkelijk over het hoofd gezien, maar waarschijnlijk ontving Paulus gedurende deze periode ruimschoots openbaring van de Heilige Geest om hem voor te bereiden op zijn zendingsreizen naar de heidenen.