In het christendom draait alles om de gebeurtenissen die in de Evangeliën van Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes beschreven worden: de geboorte van God de Zoon als een gewone baby, Zijn onderwijs en wonderen van genezing, Zijn verzoenend sterven en Zijn glorieuze opstanding. Het is van cruciaal belang dat er een betrouwbaar verslag is van al deze gebeurtenissen, want ons geloof zou tevergeefs zijn als Jezus niet voor onze zonden betaald had en de dood niet had overwonnen. Bovendien is het onderwijs van Jezus van levensbelang voor zijn volgelingen, ook zij die eeuwen later geboren zouden worden, zoals jij en ik, die zelf Jezus niet hebben horen spreken. Maar waarom staat er in de Bijbel niet slechts één verslag van Jezus’ leven, woorden en wonderen? Waarom zijn er vier Evangeliën?
God leidde de menselijke schrijvers bij het optekenen van de Evangeliën
Het opnemen van vier verschillende Evangeliën in de Bijbel was niet een besluit van een synode of een groep deskundigen, maar de leiding van Gods Geest bij het schrijven en de canonisatie van de Schriften. De vroege kerk zag alle vier Evangeliën als het geïnspireerde en gezaghebbende werk van de Heilige Geest, en nam ze daarom op in het Nieuwe Testament. Daarom is de conclusie dat we vier Evangeliën hebben omdat God dat zo heeft gewild. Maar er zijn nog enkele redenen meer waarom wij daarmee ons voordeel kunnen doen.
Elk Evangelie werpt een uniek licht op de persoon van Jezus
Hoewel de Evangeliën veel onderlinge overeenkomsten vertonen werpen ze afzonderlijk toch een uniek licht op de persoon en het werk van Jezus Christus. Elke schrijver wilde een verschillend onderwerp benadrukken, omdat ze allemaal een verschillende groep mensen wilden bereiken.
- Matteüs schreef zijn Evangelie voornamelijk voor de Joden en legde de nadruk op het feit dat Jezus de Zoon van David was én de langverwachte Messias. Daarom begint het Evangelie naar Matteüs met een geslachtsregister en zijn er veel verwijzingen naar de profetieën van het Oude Testament die hun vervulling vonden in het leven, de dood en de opstanding van Jezus.
- Marcus benadrukt dat Jezus de lijdende dienstknecht van God is. Hij was volledig onderworpen aan Gods wil. Deze boodschap was vooral belangrijk voor christenen die onder vervolging te lijden hadden. Het is waarschijnlijk dat Marcus vooral deze groep gelovigen voor ogen had toen hij zijn Evangelie schreef.
- Het Evangelie naar Lucas werd geschreven voor een Romein, Theofilus genaamd (ook het boek Handelingen werd voor dezelfde persoon geschreven). Lucas presenteert Jezus als de Mensenzoon en Redder van alle mensen, niet alleen van de Joden. Hij benadrukt de historische betrouwbaarheid van zijn verslag.
- Johannes beschrijft Jezus als de Zoon van God, Die voor 100% goddelijk is. In zijn eerste hoofdstuk begint hij aan te tonen dat Jezus de Schepper van de wereld is en mens werd om eeuwig leven te bewerken voor allen die in Hem geloven. Johannes laat vooral zien hoe Jezus de Vader openbaart door zeven ‘tekenen’ te beschrijven die laten zien Wie Jezus werkelijk is en door enkele (twist)gesprekken op te nemen en enige beeldspraak met een diepe, theologische betekenis.
God heeft ons vier unieke verslagen gegeven van Jezus’ leven en werk zodat we een veelheid van informatie hebben. Ze werken als schijnwerpers die elk een verschillend aspect van dezelfde waarheid laten zien.
Het feit dat er meerdere Evangeliën zijn versterkt hun geloofwaardigheid
Omdat de feiten aangaande Jezus’ dood en opstanding van cruciaal belang zijn voor het christelijke geloof, moeten de verslagen ervan absoluut geloofwaardig zijn. Omdat het onderling onafhankelijke, maar historisch betrouwbare verslagen zijn van dezelfde gebeurtenissen wordt de geloofwaardigheid ervan vergroot. Dit principe wordt overal toegepast in rechtszaken. Toen God zijn wetten aan het volk Israël gaf, maakte Hij duidelijk dat mensen nooit veroordeeld mochten worden op grond van slechts één getuigenis. Zo’n uitspraak vereiste altijd tenminste twee getuigen (zie Deuteronomium 17:6, Deuteronomium 19:15, Numeri 35:50). Op dezelfde manier treden de vier Evangeliën op als vier getuigen voor de ‘zaak’ Jezus.
De verschillen en de schijnbare gevallen van tegenspraak tussen de Evangeliën maken duidelijk dat de schrijvers niet bij elkaar zijn gaan zitten om hun verslagen vooraf glad te strijken en geloofwaardig te maken. Ze schreven hun boeken onafhankelijk van elkaar, zelfs als ze gedeeltelijk dezelfde bronnen hebben gebruikt.
Conclusie
Met vier Evangeliën in plaats van slechts één hebben we een completer beeld van Jezus en is er een grotere geloofwaardigheid wat de historische feiten betreft over Zijn aardse leven. Dit is van levensbelang voor christenen omdat hun geloof rust op het heilswerk van Jezus.