Er zijn vier evangeliën opgenomen in het Nieuwe Testament. Dit zijn de evangeliën van Mattheüs, Markus, Lucas en Johannes. Dus als er 13 discipelen (inclusief Judas Iskariot) waren die deel uitmaakten van Jezus’ intiemste vrienden, waarom zijn er dan slechts vier opgenomen in het Nieuwe Testament? Op het eerste gezicht lijkt het heel redelijk dat elk van de discipelen zijn eigen evangelie in het Nieuwe Testament zou hebben opgenomen.
De gelijkenis van de evangeliën met andere boeken
Om dit te beantwoorden, wil ik kort antwoord geven op de vraag: Wat onderscheidt de evangeliën van de andere boeken in het Nieuwe Testament (Handelingen, alle brieven en Openbaring)? In de eerste plaats gaat het niet om een verschil in waarde. 2 Timotheüs 3:16-17 vertelt ons dit: “Heel de Schrift is door God ingegeven en is nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid, opdat de mens die God toebehoort, volmaakt zou zijn, tot elk goed werk volkomen toegerust.”
Het verschil tussen de evangeliën en andere boeken
Het verschil ligt in het feit dat de evangeliën verslagen zijn van het leven van Jezus, geschreven door degenen die dicht bij Jezus stonden. Zij waren of een van de oorspronkelijke 12 discipelen, zoals Mattheüs en Johannes of leerlingen van een van de 12, zoals Markus en Lukas. De brieven bevatten het onderwijs van de apostelen over hoe de waarheid van het evangelie toe te passen in het leven.
Waarom slechts vier van hen?
Waarom zijn er dan niet meer ooggetuigenverslagen opgenomen? Voor het doel van dit artikel wil ik me niet concentreren op het debat. Ik wil me eerder focussen op wat de Bijbel ons te zeggen heeft. In Efeziërs 4:11-13 staat: “En Hij heeft sommigen gegeven als apostelen, anderen als profeten, weer anderen als evangelisten en nog weer anderen als herders en leraars, om de heiligen toe te rusten, tot het werk van dienstbetoon, tot opbouw van het lichaam van Christus, totdat wij allen komen tot de eenheid van het geloof en van de kennis van de Zoon van God, tot een volwassen tot de maat van de grootte van de volheid van Christus”.
Wat zegt de Bijbel hierover?
Er zijn drie dingen in deze passage die ik wil benadrukken.
- God gaf de apostelen, de profeten, de evangelisten, de herders en de leraren. Wij geloven dat het gezag dat de apostelen dragen hun door God gegeven is. Daarom hebben de boeken die door hen geschreven zijn en die in onze Bijbels staan, dezelfde autoriteit. Ik geloof dat we met vertrouwen kunnen vaststellen dat niet alle apostelen de taak hebben gekregen om evangeliën te schrijven.
- God gaf ze voor de opbouw van de kerk, zodat wij effectief zouden zijn in onze bediening. Dit gaat terug op het gedeelte in 2 Timotheüs waar Paulus schrijft dat de hele Schrift nuttig is om ons toe te rusten voor elk goed werk.
- Het doel van de Evangeliën is dat wij mogen groeien in ons begrip van wie Christus is, mogen worden zoals Hij en Hem uiteindelijk de glorie toebrengen.
Wat we in onze Bijbels hebben, is precies wat God tot ons wil spreken. God heeft gesproken en we kunnen erop vertrouwen dat de Bijbel die we vandaag de dag hebben ons ten goede is, tot Zijn glorie. De vier Evangeliën die ons zijn overgeleverd, bevatten alle informatie die we nodig hebben over Jezus’ aardse leven en onderwijs.