De Here Jezus was een zeer emotioneel mens. Dat is een belangrijke vaststelling, want Hij leert ons hoe de Here God is: “Want in Hem woont heel de godheid lichamelijk” (Kolossenzen 2:9). Wij zijn allen geschapen naar Gods beeld. Jezus laat dat beeld volkomen zien. En dat is een heel emotioneel beeld.
Jezus voelde liefde
Het eerste wat opvalt in het leven van de Here Jezus, is Zijn liefde. Hij voelde liefde voor de rijke jongeman die Hem kwam opzoeken (Markus 10:21). Hij hield van Lazarus (Johannes 11: 36). Hij had een bijzondere liefde voor de discipel Johannes (zie bv. Johannes 19:26). Hij vertelt Zijn discipelen dat Hij hen liefheeft, en dat Zijn liefde zo ver gaat dat Hij Zijn leven voor hen overheeft (Johannes 15:12-13). ”God is liefde”, zegt de Bijbel (1 Johannes 4:8), en het leven van de Here Jezus bevestigt dat.
Emoties vanuit liefde
Vanuit Jezus’ liefde komen allerlei andere emoties voort. Hij kende verdriet. Hij huilde toen Zijn vriend Lazarus stierf (Johannes 11:35). Hij huilde over Jeruzalem, omdat zij weigerde zich tot Hem te bekeren (Lukas 19:41). Voordat Hij gearresteerd werd, heeft Hij “onder tranen gebeden” (Hebreeën 5:7) om verlossing.
De Here Jezus kent ook medelijden. Hij had medelijden als Hij zieken zag (bv. Markus 1:40-41). Hij Had medelijden als mensen honger hadden (Markus 8:2). Maar bovenal had Hij medelijden met de geestelijke nood van mensen (Mattheüs 9:36).
Boosheid
De Here Jezus wordt ook boos, in verschillende gradaties. Toen de discipelen kleine kinderen bij Hem weg wilden houden “nam Hij het hun zeer kwalijk” (Markus 10:14). Toen Hij zag dat de leiders in de synagoge iemand geen genezing op de sabbath gunden, keek Hij hen ‘toornig’ aan (Markus 3:5). Toen Hij zag hoe de tempel misbruikt werd als marktplaats, smeet Hij de tafels om en dreef Hij de handelaren de tempel uit. Dat dat gepaard ging met grote woede wordt duidelijk uit het feit dat toen de discipelen dit zagen, ze moesten denken aan de bijbeltekst “de ijver voor Uw huis heeft mij verslonden” (Psalm 69:10 geciteerd in Johannes 2:17).
Blijdschap
Een andere emotie die sterk op de voorgrond treedt in het leven van de Here Jezus is blijdschap. Hij was blij over de gelegenheid het geloof van Zijn discipelen te versterken (Johannes 11:15). Hij verblijdt zich erover dat God Zijn redding geopenbaard heeft (Lukas 10:21). Het woord dat hier gebruikt wordt, heeft zijn oorsprong in ‘springen van blijdschap’. Het is een uitbundige blijdschap! Die blijdschap was zelfs zo sterk, dat de gedachte aan Zijn kerk, die mogelijk zou worden door Zijn kruisdood, de Here Jezus ertoe leidde het kruis te verdragen (Hebreeën 12:2). Zijn leven was zo getekend door blijdschap, dat onze blijdschap pas volkomen wordt als we in Jezus’ blijdschap blijven (Johannes 15:11).
Jezus was zonder zonde
Wil dat zeggen dat de Here Jezus iedere menselijke emotie kende? Nee. In de Bijbel staat wel dat Jezus in alles ‘aan zijn broeders gelijk’ geworden is (Hebreeën 2:17). Dat betekent dat Hij op dezelfde wijze als wij verzocht is geweest. Maar er is een groot verschil: Hij is die verzoekingen doorgekomen zonder zonde (Hebreeën 4:15). Emoties zijn een reactie op dingen die gebeuren. Dat kunnen goede reacties zijn, maar ook zondige. Die zondige reacties ontbraken bij de Here Jezus. Hij kende dus geen jaloezie, lust, of drift.
Ook op het terrein van de emoties verlangen we ernaar te worden zoals Jezus. We verlangen ernaar diepe emoties te hebben die gericht zijn op Gods eer, niet op onze verlangens.