Een van de meest diepgaande verzen uit het Nieuwe Testament zegt: “Want het loon van de zonde is de dood, maar de genadegave van God is eeuwig leven, door Jezus Christus, onze Heere” (Romeinen 6:23). De dood is een gevolg van de zonde. En eeuwig leven is een geschenk van Jezus Christus aan allen die in Hem geloven. Als je deze Bijbelse waarheid tot je laat doordringen, dan komt een vraag op: Als we wedergeboren zijn, waarom moeten we dan toch nog sterven?
Jezus heeft onze zonden vergeven, waarom is er dan nog steeds de dood als een gevolg van de zonde? Hoewel de Bijbel deze vraag niet rechtstreeks beantwoordt, helpt het misschien als we bedenken wat het alternatief zou zijn. Stel je voor dat gelovigen voor altijd zouden leven in deze wereld. Dat is geen aantrekkelijke gedachte om verschillende redenen.
- Ten eerste, gelovigen moeten sterven omdat ze anders eindeloos omgeven zouden zijn door zonde en ellende. Ze zouden te lijden hebben van natuurrampen en ziekten. Sterker nog, ze zouden te lijden hebben van alle zonde die ze om zich heen zien. Ze zouden zien dat God voor altijd geminacht zou worden. Daarom kunnen ze nooit volmaakt gelukkig zijn in deze wereld, zelfs als ze voor altijd zouden blijven leven.
- Ten tweede, en dat is gedeeltelijk in tegenspraak met de eerste reden, moeten gelovigen sterven omdat ze anders te voldaan zouden worden in deze wereld. God wil dat we naar Hem gaan verlangen. God wil dat we ons uitstrekken naar de volmaaktheid die alleen in Zijn tegenwoordigheid gevonden kan worden. God wil niet dat we ons heel erg thuis gaan voelen in deze wereld. De huidige wereld is niet wat God uiteindelijk voor ons in petto heeft, en Hij laat dat aan ons zien door ons niet eeuwig in deze wereld te laten leven.
- Ten derde, gelovigen moeten sterven om te kunnen ontsnappen aan de negatieve effecten die de zonde op hen heeft. Hoewel onze zonden vergeven worden als we in Jezus geloven, werkt de zonde toch nog in ons leven door. De vernieuwing die God geeft als je in Jezus gelooft is een heerlijke realiteit. Maar tegelijk is ook het volgende waar: “Als we zeggen dat we geen zonde hebben, misleiden wij onszelf en is de waarheid niet in ons” (1 Johannes 1:8). Als je gelooft, ben je niet zonder zonde. Je blijft Gods vergeving nodig hebben. God wil niet dat je voor altijd zo blijft, maar wil dat je volledig vrij van zonde wordt.
- Ten vierde, gelovigen moet sterven omdat ze anders God niet zullen zien. Niemand op deze aarde heeft ooit God in al Zijn heerlijkheid gezien. We verlangen ernaar om bij God te zijn en Hem te kennen, omdat we van Hem houden. Maar dat is onmogelijk in dit sterfelijke lichaam.
In zijn brief aan de Korintiërs staat een gedeelte waarin Paulus ingaat op deze vraag. “We weten dat wij, zolang wij in het lichaam inwonen, uitwonend zijn van de Heere” (2 Korintiërs 5:6). In zekere zin voel je je aardig thuis in je lichaam. Maar het probleem is dat je dan niet bij de Heer bent. Daarom, zegt Paulus, is het beter om bij de Heer te wonen en uit het lichaam te zijn (2 Korintiërs 5:8). Daarom moeten gelovigen sterven. Het is beter om in de hemel bij God te zijn dan hier op aarde in jouw lichaam. Voor christenen is sterven de genadeweg om bij God thuis te mogen komen.
Maar Paulus veroordeelt onze zorg om het sterven en het verlaten van het aardse lichaam niet. Want ons lichaam is een wezenlijk onderdeel van ons mens-zijn, en daarom ook is het sterven en het achterlaten van ons lichaam in zekere zin een “naakt bevonden worden” (2 Korintiërs 5:3). Daarom is het erg belangrijk om te weten dat de eindbestemming van gelovigen niet de hemel is met alleen onze ziel, maar de nieuwe aarde met ziel én lichaam. Dat is wat Paulus bedoelt als hij zegt: “Want in deze tent zuchten wij ook, en verlangen wij er vurig naar met onze woning die uit de hemel is overkleed te worden” (2 Korintiërs 5:2). “Deze tent” is ons lichaam. “Onze woning die uit de hemel is” is dus niet een plekje in de hemel zoals je misschien zou denken. Deze woning is iets wat je aantrekt. Daarmee wordt het opstandingslichaam bedoeld dat elke gelovige zal ontvangen op de nieuwe aarde.
Om het kort samen te vatten: het leven op aarde zonder geloof in God is slecht. Maar als je in dit leven weet dat je zonden zijn vergeven is het al een stuk beter. Nog beter is het om zonder lichaam bij God in de hemel te zijn. Maar het allerbeste is om de nieuwe aarde te bewonen in de tegenwoordigheid van God met een verheerlijkt nieuw lichaam. Omdat God het beste voor jou wil, moet je de bitterheid van de dood smaken (tenzij Jezus eerder terugkomt) om het leven te kunnen ontvangen dat het aardse leven ver zal overstijgen.